နွားမတစ်ကောင်ကို ထုတ်ပယ်ရောင်းချရန် ဆုံးဖြတ်ရချိန်သည် မွေးမြူသူများအတွက် ခက်ခဲသည်။ နွားမတွေနဲ့ပတ်သက်ပြီး မွေးမြူသူအနေဖြင့် မည်သို့ခံစားချက်ရှိသည်ကို ထည့်သွင်းစဉ်းစားရမည့် အရေးကြီးအချက်များလည်း ရှိနေပါသည်။ အခုပြောပြပေးသွားမည့် အကြောင်းအရာကတော့ အကျိုးအမြတ်ရရှိသော နွားမွေးမြူရေးခြံဖြစ်ဖို့ မွေးမြူသူများ ထည့်သွင်းစဉ်းစားသင့်သည့် အချက်များဖြစ်ပါသည်။
ခြံရှိနွားမတိုင်းသည် ထုတ်လုပ်မှုပေးနေရပါမည်။ နွားအုပ်စုအလိုက်ဖွဲ့စည်းပုံ စနစ်ကျနေဖို့လိုအပ်ပါသည်။ ခြံတွင် နို့ပေးနွားမအရေအတွက်၊ နွားကလေးအရေအတွက်နှင့် နွားထီးအရေအတွက် စသည်ကိုဆိုလိုပါသည်။ ထုတ်လုပ်မှုမပေးသော နွားမတစ်ကောင်သည် ခြံအတွက် ဝင်ငွေမရရှိဘဲ အစာစရိတ်ကုန်ကျစေပြီး ၎င်းတို့ကိုစောင့်ရှောက်ရသော အလုပ်တာဝန်များပိုစေသည်။
နို့စားနွားခြံတစ်ခြံမှာ အရွယ်ရောက်ပြီးသော နွားမအရေအတွက်၏ ၄ ပုံ ၃ ပုံသည် နို့ပေးနေသော နွားမများဖြစ်နေရမည်။ နှစ်စဉ် ၂၀ ရာခိုင်နှုန်းခန့်သော နို့ထွက်နှုန်းနည်းသော နွားမများ၊ နေမကောင်းသောနွားမများ၊ အသက်အရွယ်ကြီးသော နွားမများကို ထုတ်ရောင်းပြီး နွားမတမ်းအငယ်များဖြင့် အစားထိုးမွေးမြူရမည်။ ထိုသို့ဆောင်ရွက်ရန်အတွက် နွားမတမ်းငယ် အလုံအလောက်ရှိနေရမည်။ ခြံအတွက် အရွယ်ရောက်ပြီးသော နွားသိုးတစ်ကောင် ရှိဖို့လိုအပ်သည်။ သို့မဟုတ် နွားသိုးကို အခြားမွေးမြူသူနှင့် မျှသုံးခြင်းသော်လည်းကောင်း၊ မေထုန်မဲ့သားစပ်ခြင်းသော်လည်းကောင်း ဆောင်ရွက်ခြင်း ပြုလုပ်ပါက ပိုကောင်းမွန်ပါသည်။ နွားထီးကလေးများကို ရောင်းချချိန်တွင် အမြတ်ရရှိသည်ကို သေချာမှသာ မွေးမြူထားသင့်သည်။ သွေးနီးသားစပ်ခြင်းမဖြစ်စေရန် အခြားခြံမှ မျိုးနွားထီးကိုသာ ဝယ်ယူမွေးမြူသင့်သည်။
ဥပမာ - နွားမအကောင် ၅၀ ရှိသောခြံတွင် နွားဖွဲ့စည်းပုံကို ကောင်းစွာစီမံထားသောခြံနှင့် မစီမံထားသောခြံကို နှိုင်းယှဉ်ပြထားသည်။
ခြံ (၂) ခြံတွင် နွားအရေအတွက်တူညီသောကြောင့် အစာကုန်ကျစရိတ်တူညီမည်။ သို့သော် ကောင်းစွာစီမံသောခြံတွင် အစားထိုးအုပ်စုထက်ပိုသော နွားမတမ်းအရေအတွက်ကို ထုတ်ရောင်းသည်။ ထို့အပြင် နို့ခမ်းနွားများနှင့် နွားထီးလေးများကိုလည်း ထုတ်ရောင်းလေ့ရှိသည်။ စီမံမှုညံ့သောခြံတွင် အရွယ်ရောက်နွားထီးများ၊ နို့ခမ်းနွားများ၊ နို့နားနွားများနှင့် အစားထိုးအုပ်စုထက်ပိုသော နွားမတမ်းများကို ထုတ်ရောင်းခြင်းမရှိဘဲ မွေးမြူထားသည်။ ကောင်းစွာစီမံသောခြံတွင် နို့ထွက်နှုန်းပိုမိုရရှိမည်။
**ဆောင်းပါးများကို "အစိမ်းရောင်လမ်းမှ ကူးယူဖော်ပြပါသည်"
